Een transformatie is zoveel meer als alleen gewichtsverlies. Wat je aan de buitenkant ziet is maar een klein deel van wat er in het hoofd gebeurd.
Nadat ik was uitgegroeid begon ik al snel met aankomen. Ik hou van eten en heb geen rem. Toen mijn vader op mijn 20e overleed en ik in plaats van verwerken, mijn emoties ging weg eten groeide ik al snel naar een heel ongezond gewicht. Er volgden jaren lang depressief zijn en daarna focuste ik me op mijn kids. Al die jaren kon mijn gewicht me niet schelen. Het boeide me niet dat ik veel te zwaar was.
Toen de kinderen naar school en opvang gingen en ik weer tijd voor mezelf kreeg veranderde er iets. Die tijd voor mezelf deed een knop om zetten. Ik voelde me zo ontzettend goed. Alleen wanneer ik in de spiegel keek herkende ik mezelf niet meer. Wie ik zag was niet hoe ik me voelde. Ineens boeide mijn overgewicht me wél. Het moest eraf.
Ik begon in augustus 2015 met afvallen, puur door een calorieën tekort en weer te gaan sporten en begin 2017 was ik van de 118 kilo naar de 68 kilo gegaan.
Het verliezen van zoveel gewicht bracht mentaal wel veel uitdagingen met zich mee. Ik zat met veel veloverschot. Iets wat anderen niet zagen, maar zodra ik mijn kleding uit deed kon ik wel huilen. Ik moest een balans gaan vinden met eten. En de grote psychische verandering zorgde voor scheurtjes in mijn huwelijk.
November 2018 kreeg ik mijn grote operatie. 7 uur lang lag ik op de operatietafel om mijn buik en borsten te herstellen. Ik ben de arts die dat gedaan heeft ontzettend dankbaar. Het was het laatste stukje verlossing van mijn oude lijf. Ik voelde me daarna een soort van bevrijd.